ได้เวลา..สำรวจตู้เสื้อผ้า

การซื้อของตามอารมณ์ : คือการซื้อของที่เราซื้อตามอารมณ์หรือในช่วงลดราคา แต่เราไม่เคยรู้ว่าจะจับคู่มันอย่างไร ผลก็คือพวกมันถูกผลักไปอยู่ก้นลิ้นชักในที่สุด

เสื้อผ้าแบบ “เผื่อไว้” เช่น เสื้อแจ็กเกตสำหรับงานราตรี ชุดเดรสสำหรับงานกาลา กางเกงที่เล็กหรือใหญ่ไป… มีหลายสิ่งที่เราเก็บไว้ “เผื่อไว้” โดยไม่ได้ใช้งานจริง

ความผูกพันทางอารมณ์ : ชิ้นงานบางชิ้นเตือนเราถึงช่วงเวลา บุคคล หรือยุคสมัยที่สำคัญ การโยนมันทิ้งไปก็เหมือนกับการพลิกหน้าหนังสือเร็วเกินไป ดังนั้นเราจึงต้องเก็บมันเอาไว้ แม้ว่าจะไม่ได้สวมใส่ก็ตาม

ความไม่ชัดเจนในตู้เสื้อผ้าของเรา : ตู้เสื้อผ้าที่อัดแน่นเกินไป ทำให้เราไม่สามารถมองเห็นเสื้อผ้าทั้งหมดของเรา และสิ่งที่เราไม่เห็น…เราก็ไม่สวมใส่

มนุษย์ป้ายอมรับว่าจัดอยู่ในประชากรส่วนนี้แน่นอน ..แล้วคุณล่ะ ก็แบบเดียวกันหรือเปล่า?!? เพราะหลายครั้งที่เคลียร์ตู้ แล้วต้องถามตัวเองว่า ..เรามีกางเกงตัวนี้ด้วยหรือ?!?

รายงานข่าวการสำรวจเกี่ยวกับเสื้อผ้านี้ยังบอกว่า ตัวเลข 32% ที่น่าตกใจนี้ ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมีนัยสำคัญ เพราะความไม่สมดุลของเสื้อผ้ากับความจำเป็นในการใช้จริงๆ นั้น หมายความว่า คุณกำลังทำลายสิ่งแวดล้อมอย่างมากอีกด้วย

การผลิตสิ่งทอเป็นหนึ่งในสิ่งที่ก่อมลพิษมากที่สุดในโลก ไม่ว่าจะเป็นการปลูกฝ้าย การใช้น้ำและสารเคมีจำนวนมาก การปล่อย CO₂ การขนส่งระหว่างประเทศ… โดยไม่ต้องพูดถึงขยะที่เกี่ยวข้องกับเสื้อผ้าที่ไม่ได้รีไซเคิล ฉะนั้นการสวมเสื้อผ้าเพียงสามส่วนโดยไม่ตั้งใจ จึงถือเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรอีกด้วย

“การทำให้การบริโภคของเรามีความรับผิดชอบมากขึ้น ย่อมหมายถึงการใช้สิ่งที่เรามีอยู่ให้เกิดประโยชน์มากขึ้นด้วย” จากวันนี้คงต้องใช้หลักคิดนี้แล้วนะคะ.

‘ป้าเอง‘